تولید کننده

تولید از دیدگاه اسلام دارای اهداف الهی است:

۱. حفظ عزّت و بی نیازی از فرومایگان.

۲. گسترش رفاه معقول و عزتمندانه برای خانواده.

۳. تکریم خویشاوندان و همسایگان.

۴. انفاق در راه خدا و رفع نیازهای فردی و اجتماعی.

امام باقر علیه السّلام فرمود: هر کس در دنیا برای بی نیازی خود از مردم و گشایش بر خانواده خویش و ابراز محبت به همسایه اش در جست و جوی روزی باشد، خدای بزرگ را روز قیامت در حالی دیدار می کند که چهره اش همانند ماه شب چهاردهم می درخشد.

مردی به امام صادق علیه السّلام عرض کرد: به خدا سوگند ما در پی دنیا هستیم و دستیابی به آن را دوست داریم. آن حضرت فرمود: می خواهی با آن چه کنی؟

گفت: می خواهم زندگی خود و خانواده ام را تأمین و صله رحم کنم و صدقه دهم و حج و عمره بگزارم

امام علیه السّلام فرمود: این، دنیا طلبی نیست. این آخرت طلبی است.

امام صادق علیه السّلام فرمود: امیرمؤمنان هزار برده را از حاصل تولید و دسترنج خود آزاد کرد.

از این روایات به خوبی بر می آید که هدف اسلام از سفارش به کار و تولید انباشتن ثروت نیست، بلکه ایجاد فرصت برای بهره برداری از مواهب الهی در رشد و تعالی خود و تأمین نیاز دیگر همنوعان و نیز قرار دادن دارایی و ثروت (نعمت) در مسیری است که برای آن آفریده شده است.